ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Κ. ΒΑΡΝΑΒΑ

ΠΑΣΧΑ 2018

Ἀρ. Πρωτ. 181

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

«Αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».
Ἂν ἡ ζωὴ καὶ ἡ γαλήνη τοῦ κόσμου διακυβεύονται κάθε λεπτὸ ἀπὸ τὴν ἀφροσύνη τῶν ἰσχυρῶν, ἂν ἡ κάθε μέρα καταγράφει εἰδήσεις ποικίλων θανάτων, ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἐπιμένει νὰ διακηρύσσει τὸν θρίαμβο τῆς Ἀνάστασης, τὸν θρίαμβο τῆς ζωῆς πάνω στὴ φθορὰ καὶ στὸν θάνατο, τὸν θρίαμβο τῆς ἐλπίδας πάνω στὴν ἀπογοήτευση καὶ τὸν φόβο.
Ἡ Ἀνάσταση ἦρθε. Ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει!

Χριστὸς Ἀνέστη! Καὶ ἡ ἀπελπισία τῆς ἀνθρωπότητας δίνει τὴ θέση της στὴν αἰσιοδοξία. Ἡ θλίψη ἀποτελεῖ πιὰ παρελθὸν καὶ στὸν κόσμο ἐπανέρχεται ἡ χαρά. Ἡ φθορὰ καὶ τὸ κακὸ δὲν ἔχουν τὸν τελευταῖο λόγο στὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωή μας. Δὲν εἶναι ὁ Γολγοθᾶς τὸ τέλος. Οὔτε γιὰ Ἐκεῖνον οὔτε γιά μᾶς, ποὺ κουβαλᾶμε τὸν μικρὸ ἢ τὸν μεγάλο καθημερινό μας σταυρό.

Οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου τούτου νομίζουν πὼς μποροῦν νὰ ἐνταφιάσουν τὴ ζωή μας, λησμονοῦν ὅμως πὼς οἱ χριστιανοὶ στηρίζουν τὴν πίστη τους σὲ ἕναν κενὸ τάφο. Ὁ τάφος ἀνέτειλε ζωή. Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, ο Χριστὸς ἀνέτρεψε ὅλα ὅσα καταπιέζουν τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χάρισε τὴ δύναμη γιὰ τὴν ἀνατροπή τους. Γι’ αὐτό, ἡ Ἀνάσταση παραμένει ἡ ἀστείρευτη δύναμη ἐνάντια σὲ κάθε θανατηφόρα πνοὴ φόβου καὶ ἀδικίας.

Ὅλα ἀνατρέπουν τὴ λογική μας, τὴ συντρίβουν. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ βαδίσουμε σὲ μία ὁδὸ ἄλλης, ὑπερκόσμιας λογικῆς, ξένης πρὸς τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου, ἀνώτερης ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πάθη, τῆς λογικῆς τοῦ Σταυροῦ. Μᾶς προτρέπει νὰ εἰσερχόμαστε διὰ τῆς στενῆς πύλης, νὰ βαδίζουμε τὴν τεθλιμμένη ὁδό, νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Κύριο αἴροντας τὸν σταυρό μας, νὰ ζοῦμε συσταυρωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ, νὰ βλέπουμε τὴ ζωὴ μέσα ἀπὸ τὸν θάνατο, νὰ διακρίνουμε τὴ σωτηρία μέσα ἀπὸ τὸν πόνο. Νὰ ζοῦμε τὴν ἐλπίδα ἀκόμα καὶ μέσα στὴ συμφορά, νὰ ζοῦμε τὴ χαρὰ ἀκόμα καὶ μέσα στὴ στέρηση, στὴν ἄσκηση, στὴ θυσία. Νὰ μᾶς ἀνορθώνει ἡ προσμονὴ τῆς λύτρωσης, ὅταν μᾶς λυγίζουν οἱ ὅποιες δοκιμασίες. Ὁ κόσμος θὰ γκρεμίζει καὶ ἐμεῖς θὰ χτίζουμε. Θὰ χτίζουμε τὸν ἑαυτὸ μας πρῶτα καὶ ὕστερα τὸν κόσμο. Γιατί ἀλλιῶς δὲν γίνεται νὰ ἀφήνεις τὸν ἑαυτό σου γκρεμισμένο καὶ νὰ ξεκινᾶς γιὰ νὰ ἀλλάξεις τὸν κόσμο.

Ὄχι ἐπανάσταση, ποὺ θὰ πεῖ νὰ πετάξουμε καὶ νὰ ξεφορτωθοῦμε τὸν σταυρό μας, ἀλλὰ Ἀνάσταση, ποὺ θὰ πεῖ νὰ πεθάνουμε πάνω στὸν σταυρό μας.
Ἡ γιορτὴ τῆς Ἀνάστασης δὲν εἶναι ἐπίδειξη δυνάμεως, εἶναι ξεχείλισμα ζωῆς καὶ ἀγάπης. Δὲν εἶναι κατάσταση, ἀλλὰ σχέση. Δὲν τὴν ὑφίστασαι, ἀλλὰ τὴν ζεῖς. Δὲν σὲ δρομολογοῦν, ἀνταποκρίνεσαι.

Ἡ Ἀνάσταση δὲν εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ ἔρχεται μετὰ τὸν σταυρό. Ἡ Ἀνάσταση βρίσκεται μέσα στὸν σταυρό, ὅταν τὸν δεχόμαστε ἐλεύθερα ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀδελφούς μας. Ὅ,τι ἔχει ἀγάπη, ἔχει ζωή, ἐλπίδα, καὶ ἀνάσταση. Τὸ φῶς καὶ ἡ δύναμη τῆς Ἀναστάσεως δὲν γνωρίζουν σύνορα. Συναδελφώνουν τοὺς πάντες. Ζωογονοῦν τὰ πάντα.

Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀδελφοί μου! Χαρεῖτε τώρα καὶ ἐγκαρδιωθεῖτε. Ἐναντιωθεῖτε μὲ δύναμη σὲ κάθε μορφὴ θανάτου. Πετάξτε ἀπὸ πάνω σας τὰ δεσμὰ τοῦ φόβου καὶ τῆς ἀνασφάλειας. Ὁ Χριστὸς ἀνέστη καὶ ἐκπλήρωσε τὰ λύτρα τῆς λύπης μας. Ἂς χαροῦμε, σκορπίζοντας παντοῦ τὴν ἄσβεστη φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ ἀναστάντος

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο   ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ   ΚΑΙ   ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ   ΒΑΡΝΑΒΑΣ