4 Ιανουαρίου μνήμη των Εβδομήκοντα Αγίων Αποστόλων και του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού
Από Ι.Ν. ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ · 3 Ιανουαρίου 2024
Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Απόστολοι
Διονύσιος Ψαριανός (1912-1997), Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης
Στα ιερά Ευαγγέλια και στις επιστολές του αποστόλου Παύλου, εκτός από τους δώδεκα Αποστόλους, γίνεται λόγος και για πολλά άλλα πρόσωπα, πού επίσης ονομάζονται απόστολοι. Ο ευαγγελιστής Λουκάς ειδικώτερα ομιλεί για εβδομήντα Αποστόλους, εκτός από τους δώδεκα, τους οποίους κάλεσε ο Ιησούς Χριστός. Όλο το χρόνο σε διάφορες ημέρες η Εκκλησία εορτάζει ονομαστικά πολλούς από τους εβδομήντα Αποστόλους, αλλά σήμερα τους τιμά όλους μαζί. Γενικά και ανώνυμα ονομάζονται «εβδομήκοντα», αν και είναι περισσότεροι, αφού μόνο όσοι πού τα ονόματά τους αναφέρει στις επιστολές του ο απόστολος Παύλος, είναι παραπάνω από πενήντα. Σήμερα θα ομιλήσουμε μόνο για τους εβδομήντα, για τους οποίους γράφει στο Ευαγγέλιό του ο ευαγγελιστής Λουκάς.Στο δέκατο λοιπόν κεφάλαιο του Ευαγγελίου ο ευαγγελιστής Λουκάς γράφει για τους εβδομήντα Αποστόλους κι εμείς τώρα θα επαναλάβωμε σε μετάφραση το λόγο του ιερού Ευαγγελίου. Μετά την κλήση των δώδεκα Αποστόλων, ο Ιησούς Χριστός κάλεσε κι άλλους εβδομήντα και τους έστειλε δύο – δύο μαζί να πάνε πριν απ’ αυτόν σε κάθε πόλη και τόπο, πού έμελλε να επισκεφθή. Αμέσως εδώ πρέπει να προσέξουμε σε δύο ή μάλλον σε τρία πράγματα. Πρώτα ότι ο Ιησούς Χριστός καλεί τόσους πολλούς όχι για να κάμη οπαδούς, αλλά για να τους αναθέση αποστολή. Έπειτα ότι τους στέλνει δύο – δύο μαζί· αυτό θυμίζει μία αρχαία παροιμία, πού λέγει ότι «αγαθοί οι δύο υπέρ τον ένα». Ύστερα ότι η αποστολή των εβδομήντα είναι ωρισμένη· να πάνε μπροστά από τον Ιησού Χριστό και να προετοιμάσουν το έδαφος.Αλλ’ αυτό το τελευταίο ο θείος Διδάσκαλος δεν το αφήνει αόριστο· ο Ευαγγελιστής γράφει στη συνέχεια ποιές ήσαν οι οδηγίες πού έλαβαν οι εβδομήντα. Ο Ιησούς Χριστός τους είπε· «Ο θερισμός είναι πολύς, οι εργάτες όμως είναι λίγοι· παρακαλέστε λοιπόν τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες για το θέρισμό του. Πηγαίνετε· σάς στέλνω σαν πρόβατα μέσα στους λύκους. Μην παίρνετε μαζί σας χρήματα ούτε δισάκι ούτε υποδήματα και μή χάνετε καιρό ούτε για να χαιρετήστε κάποιον στο δρόμο σας. Σ’ όποιο σπίτι μπήτε, πρώτα να λέτε· ειρήνη σε τούτο το σπίτι. Αν εκεί μένει κάποιος φίλος της ειρήνης, η ευχή σας θα πιάση τόπο, αλλιώς θα ξαναγυρίση σε σάς. Να μένετε σ’ αυτό το σπίτι και να τρώτε και να πίνετε ό,τι σάς προσφέρουν, γιατί αξίζει ο εργάτης το μισθό του· και να μην αλλάζετε κατοικία».Αν θέλαμε να ερμηνεύσουμε και να αναπτύξουμε τις οδηγίες του θείου Διδασκάλου προς τους εβδομήντα Αποστόλους θα μάς χρειάζονταν πολλές ομιλίες. Εμείς όμως μόνο επαναλαμβάνομε τα λόγια του Ιησού Χριστού, όπως τα γράφει το Ευαγγέλιο. Τους είπε λοιπόν ακόμα· «Όταν πάλι μπαίνετε σε κάποια πόλη και σάς υποδέχονται, να μην κάνετε διάκριση, αλλά να τρώτε ό,τι σάς προσφέρουν. Να θεραπεύετε τους αρρώστους σ’ αυτήν την πόλη και να τους λέτε ότι έφτασε και για σάς η βασιλεία του Θεού. Σ’ όποια πόλη μπήτε και δεν σάς δεχθούν, να βγήτε στις πλατείες και να πήτε· Ακόμα και τη σκόνη από την πόλη σας, πού έμεινε στα πόδια μας την τινάζομ’ επάνω σας. Αλλά ένα να ξέρετε, ότι έφτασε ο καιρός της βασιλείας του Θεού». Αυτές είναι οι οδηγίες πού δίνει ο θείος Διδάσκαλος στους εβδομήντα Αποστόλους.Τις οδηγίες αυτές ο Ιησούς Χριστός τις επισφράγισε με σαφείς προειδοποιήσεις για την τιμωρία, πού περιμένει τις πόλεις εκείνες πού δεν θα δεχθούν τους απεσταλμένους του. Στο τέλος είπε· «Όποιος ακούει εσάς, ακούει εμένα· όποιος δεν σάς ακούει και δεν σάς προσέχει, δεν ακούει και δεν προσέχει εμένα· κι όποιος δεν ακούει εμένα και δεν με προσέχει, δεν ακούει και δεν προσέχει αυτόν πού μ’ έστειλε». Αυτός είν’ ένας λόγος του Ιησού Χριστού προς τους Αποστόλους, πού λέγεται για όλους πού ακούνε το κήρυγμα της Εκκλησίας και το λόγο του Θεού. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας, οι κανονικοί ιερείς μας και διδάσκαλοι του Ευαγγελίου είναι απεσταλαμένοι από τον Ιησού Χριστό. Η συμπεριφορά μας απέναντί τους είναι συμπεριφορά στον ίδιο τον Ιησού Χριστό, στον ίδιο το Θεό.Στη συνέχεια ο ευαγγελιστής Λουκάς λέγει ότι οι εβδομήντα Απόστολοι, όταν γύρισαν από την αποστολή τους, είπαν με μεγάλη χαρά στον Ιησού Χριστό· «Κύριε, ακόμα και τα δαιμόνια μάς υπακούνε, όταν τα προστάζουμε στο όνομά σου!». Τότε ο θείος Διδάσκαλος είπε· «Είδα το Σατανά να πέφτη από τον ουρανό σαν αστραπή. Σάς έχω δώσει εξουσία να πατήτε επάνω σε φίδια και σκορπιούς και να κυριαρχήτε επάνω στον εχθρό. Τίποτε, μα τίποτε, δεν θα σάς βλάψη. Όμως να μή χαίρετε, όταν σάς υπακούνε τα δαιμονικά πνεύματα, αλλά μάλλον να χαίρετε ότι τα ονόματά σας είναι γραμμένα στον ουρανό». Τα λόγια αυτά του θείου Διδασκάλου είναι για κάθε γνήσιο εργάτη της Εκκλησίας και κήρυκα του Ευαγγελίου. Αμήν.Πηγή: http://www.agiazoni.gr/article.php?id=48022240453447721563&PHPSESSID=aa0c0356f033cd2828a26afffe3298f7
Ὅμως ἡ ζωή τοῦ ἐπεφύλασσε ἕνα πολύ δύσκολο καί ὀδυνηρό ἄθλημα, πού ἄρχισε τότε, μέ τήν ἐμφάνιση τῶν πρώτων σημαδιῶν τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς γνωστῆς Λέπρας.
Γιά νά μή τόν ἀντιληφθοῦν οἱ ἀρχές καί τόν κλείσουν στό ἄνυδρο νησί τῆς Σπιναλόγκας, σέ ἡλικία μόλις δεκαέξι ἐτῶν ἔφυγε γιά τήν ᾿Αλεξάνδρεια.
᾿Εκεῖ γνωρίστηκε μέ τήν ἀνθοῦσα τότε ῾Ελληνική παροικία καί μέ ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου καί ὅλοι αὐτοί ἀγάπησαν πολύ τόν καλό Νικόλαο.
Μετά ἀπό λίγα χρόνια, πού τά σημάδια τῆς νόσου ἔγιναν πολύ ἐμφανῆ, ἔπρεπε καί ἀπό ἐκεῖ νά φύγει. Νά πάη, ὅμως, ποῦ; Κανένα δέν γνώριζε πουθενά. Τότε ἕνας ᾿Αρχιερεύς, πού ὁ Νικόλαος τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό πρόβλημά του, τόν ἔστειλε στό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, τόν μετέπειτα Ἅγιο Ἄνθιμο. Μετά τρία χρόνια, ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τόν ἔκειρε μοναχό, μέ τό ὄνομα Νικηφόρος. Κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, ὁ Πατήρ Νικηφόρος ἔφθασε σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς.
Ὅταν ἔκλεισε τό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, ὁ Πατήρ ῎Ανθιμος τόν ἔστειλε στόν ᾿Αντιλεπρικό Σταθμό τῶν ᾿Αθηνῶν μέ συστατική ἐπιστολή, στήν ὁποία ἔγραφε στόν Πατέρα Εὐμένιο, πού ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ, νά προσέξη «τόν θησαυρό πού τοῦ στέλνει ἡ Παναγία», διότι ἔχει πολλά νά ὠφεληθῆ ἀπό αὐτόν.
᾿Εκεῖ ὁ Πατήρ Νικηφόρος πέρασε ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή του.῾Ο Πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα.
῾Ο Ὅσιος πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος ἐκοιμήθη στίς 4 ᾿Ιανουαρίου 1964, προπαραμονή τῶν Θεοφανείων.
Θαύματα ἐπετέλεσε ἤδη κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του, καί ἐπιτελεῖ πολύ περισσότερα μετά θάνατον, ὅπως τό ὁμολογοῦν πολλοί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθηκαν ἀπό αὐτόν.
Ἀπό τό βιβλίο Σίμωνος Μοναχοῦ
«ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ,
ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ»
ΘAYMATA ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ
Ὁ πατήρ Εὐλόγιος, ἱερομόναχος τῆς ῾Ι. Μ. Ἁγίας Παρασκευῆς Μαζίου Μεγάρων, μᾶς διηγήθηκε ἕνα θαυμαστό γεγονός πού ἔκανε ὁ Ὅσιος Νικηφόρος σέ ἕναν ἐξάδελφό του.
῾Ο Δημήτριος, ἡλικίας 17 ἐτῶν, εἶχε σοβαρό πρόβλημα ὑγείας μέ ἔντονους πόνους στήν περιοχή τῶν γεννητικῶν ὀργάνων καί ντρεπόταν νά τό φανερώση. Σύν τῷ χρόνῳ, ὅμως, ἡ κατάστασις χειροτέρευε, οἱ πόνοι αὐξάνονταν καί, ὅταν ἔφτασε στό ἀπροχώρητο, τότε τό εἶπε στούς δικούς του, οἱ ὁποῖοι τόν πῆραν, ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων τοῦ 2011, καί τόν πῆγαν στόν Ἅγιο Σάββα. Μετά ἀπό πολλές ἐξετάσεις, διαπιστώθηκε καθολικός καρκίνος σέ βαθμό πού οἱ γιατροί εἶπαν ὅτι δέν μποροῦν νά κάνουν τίποτε. Ἔδωσαν στό παιδί, ἄν ὄχι ἡμέρες, μόνον λίγες ἑβδομάδες ζωή.
῾Η μητέρα τοῦ πατρός Εὐλογίου, θεία τοῦ νεαροῦ Δημητρίου, πού εὐλαβεῖτο τόν Ὅσιο Νικηφόρο, ἄρχισε νά διαβάζη τό βιβλίο «Νικηφόρος ὁ Λεπρός, τῆς καρτερίας ἀθλητής λαμπρός», σάν παράκληση πρός τόν Ὅσιο, γιά νά γίνη τό παιδί καλά. Ὅταν τελείωνε τήν ἀνάγνωση, ξανάρχιζε τό βιβλίο ἀπό τήν ἀρχή, παρακαλώντας πάντα μέ θέρμη τόν Ὅσιο νά κάνη τόν ἀνεψιό της καλά.
῾Η κατάσταση τοῦ νεαροῦ ἄρχισε σιγά-σιγά νά βελτιώνεται, οἱ πόνοι νά ἐλαττώνονται καί, λίγο πρίν ἀπό τό Πάσχα, ὅταν τόν πῆγαν πάλι στό νοσοκομεῖο, οἱ γιατροί διεπίστωσαν ὅτι τό παιδί εἶχε θεραπευθεῖ τελείως. Ἐπανέλαβαν τίς ἐξετάσεις, μέ τό ἴδιο ἀποτέλεσμα.
Ὅλοι τότε πέταξαν ἀπό τήν χαρά τους γιά τό γεγονός καί ἡ θεία τοῦ νεαροῦ δέν ἤξερε πῶς νά εὐχαριστήση τόν Ὅσιο Νικηφόρο καί φώναζε· «Αὐτό εἶναι θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου! Αὐτό εἶναι θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου!»
Μετά ζήτησε ἀπό τόν γυιό της τόν ἱερομόναχο μία εἰκόνα τοῦ ῾Οσίου Νικηφόρου, γιά νά τόν ἔχη γιά προστάτη της.
Ἀναφορά σχετικά μέ τόν Ὅσιο Νικηφόρο τόν λεπρό.
Μιά γνωστή μου κυρία ὀνόματι Καλλιόπη Χατζηγρίβα, ἀπό τήν Λάρισα, μέ πληροφόρησε, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε διαβάσει τόν βίο τοῦ ῾Οσίου Νικηφόρου, ὅτι, ὅταν ἔμεινε ἔγκυος, οἱ γιατροί τῆς εἶπαν ὅτι θά γεννήση κορίτσι.
Μιά νύχτα στό ὄνειρό της εἶδε τόν Ὅσιο Νικηφόρο καί τῆς εἶπε, τό παιδί πού θά γεννήση νά τό ὀνομάση Νικηφόρο. Αὐτή ἔκπληκτη τοῦ εἶπε πώς δέν θά γεννήση ἀγόρι, ἀλλά κορίτσι, κατά τήν γνώμη τῶν γιατρῶν. Τότε ὁ Ὅσιος Νικηφόρος τῆς εἶπε ὅτι, ὄχι, τό παιδί εἶναι ἀγόρι καί νά τό ὀνομάση Νικηφόρο. Ξύπνησε ἡ κυρία αὐτή μέ ἀπορία καί ἔκπληξη γιά τό ὄνειρο πού εἶδε, μή μπορώντας νά δώση ἐξήγηση. ᾿Αργότερα, ὅταν ξαναπῆγε στόν γιατρό γιά νέες ἐξετάσεις σχετικά μέ τήν πορεία τῆς ἐγκυμοσύνης, ὁ γιατρός τῆς εἶπε πώς ἔγινε λάθος τήν πρώτη φορά καί πώς τό παιδί εἶναι ἀγόρι, πράγμα πού ἐπιβεβαιώθηκε μέ τήν γέννηση τοῦ παιδιοῦ.
῾Ιερομόναχος Λουκᾶς
῾Ιερά Μονή Ξενοφῶντος
῞Αγιον ῎Ορος