28 Δεκεμβρίου μνήμη των εν Νικομηδεία Δισμυρίων καέντων μαρτύρων , της Αγίας μάρτυρος Δόμνης , του αγίου μάρτυρος Μυγδονίου και του Οσίου Σίμωνος του Μυροβλύτου
ΟΙ ΕΝ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ ΚΑΕΝΤΕΣ ΔΙΣΜΥΡΙΟΙ ( 20.000 ) ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ως προσφοραί σοι Σώτερ εξωπτημέναι,
|
ΒιογραφίαΤον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι χριστιανοί της Νικομήδειας ήταν αρκετά πολυπληθείς. Ο επίσκοπος Άνθιμος, άνδρας άξιος και με αυταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα – μέρα για τις ψυχές των πιστών. Η πρόοδος αυτή των χριστιανών κέντρισε το φθόνο των ειδωλολατρών αρχόντων και θέλησαν να εξοντώσουν τη χριστιανική Εκκλησία, προπάντων στα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα κέντρα της. Σχεδίασαν λοιπόν, ανήμερα Χριστούγεννα να κάνουν γενική σφαγή των χριστιανών της Νικομήδειας. Οι χριστιανοί είχαν μαζευτεί και πανηγύριζαν το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Ο επίσκοπος, μόλις πληροφορήθηκε ότι τους είχαν περικυκλώσει στρατός και όχλος ειδωλολατρών με όπλα και ρόπαλα, διέταξε να γίνει γρήγορα η κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων. Έπειτα, βάπτισε τους κατηχουμένους, για να έχουν ασφαλή εφόδια στην αιώνια σωτηρία. Τότε οι ειδωλολάτρες έβαλαν φωτιά στο ναό, με αποτέλεσμα να καούν χιλιάδες πιστοί. Το τραγικό αυτό γεγονός, αντί να μειώσει τον αριθμό των μελών της Εκκλησίας, αντίθετα τον πολλαπλασίασε και χαλύβδωσε ακόμα περισσότερο το ηθικό των πιστών. Έτσι και στην περίπτωση αυτή αποδείχθηκε περίτρανα αυτό που είπε η κεφαλή της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός: «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθαίου, ιστ’ 18). Ο θάνατος δηλαδή και οι οργανωμένες δυνάμεις του κακού, δε θα υπερισχύσουν, ούτε θα κατανικήσουν την Εκκλησία, που είναι αιώνια και αθάνατη.(Συναξαριακή πηγή, μαζί με τη μνήμη των πιο πάνω Μαρτύρων, αναφέρει και τη μνήμη των Αγίων Δημοσθένους, Δημοκλέους και Δημοκρίτου. Η ύπαρξη όμως των Αγίων αυτών είναι αμφίβολη, διότι τα ονόματά τους καθώς και βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτούς δεν αναφέρονται από καμία Αγιολογική πηγή. Ίσως είναι οι ίδιοι και συγχέονται με τους ομώνυμους τους Μάρτυρες της 10ης Απριλίου). |
|
O AΓΙΟΣ ΜΥΓΔΟΝΙΟΣ Ο ΕΝ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ
Κατά το έτος 286-305 μ.Χ βασίλευε ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων Μαξιμιανός ,
άνδρας ασεβής και σκληρός .Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο κατά των Αιθιόπων
θέλησε να θυσιάσει στους θεούς των ειδώλων για τη νίκη του. Έστειλε λοιπόν ανθρώπους του να παραγγείλουν στο λαό της επαρχίας να έλθουν όλοι στη Νικομήδεια να θυσιάσουν μαζί στους θεούς ευχαριστώντας τους για το αίσιο τέλος του πολέμου .Επίσκοπος της Νικομήδειας εκείνη την εποχή ήταν ο ευλαβής και ενάρετος επίσκοπος Κύριλλος ο οποίος είχε φυτέψει την πίστη στον αληθινό Θεό στις καρδιές των ανθρώπων .Αυτός λοιπόν πρώτος αντέδρασε στην προσταγή του αυτοκράτορα και φυσικά ακολούθησε και όλος ο λαός ο οποίος είχε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και είχε απαρνηθεί τα είδωλα . ΄Αρχισε τότε μια απίστευτη καταδίωξη των χριστιανών και όσοι αρνούνταν να θυσιάσουν στα είδωλα και στον αυτοκράτορα οδηγούνταν στο μαρτύριο. Είκοσι χιλιάδες περίπου χριστιανοί άφησαν το αίμα τους να ρεύσει στο μαρτυρικό χώμα της Νικομήδειας.
Η κακία των δημίων ήταν τόσο μεγάλη που έφτασαν να καταδώσουν ακόμα και αξιωματικούς του Ρωμαϊκού στρατού και άρχοντες της Νικομήδειας , όπως τον Δωρόθεο, τον Μαρδόνιο και τον Μυγδόνιο ότι έχουν βαπτιστεί κρυφά χριστιανοί.
Ο Μαξιμιανός αφού τους κάλεσε να αρνηθούν την πίστη τους στο Χριστό και απέτυχε στις κολακείες του, έδωσε εντολή να τους δείρουν με νεύρα ζώων .
Μα και πάλι έμειναν σταθεροί στην πίστη τους μιμούμενοι το παράδειγμα των περίπου δισμυρίων μαρτύρων της Νικομήδειας. Τότε δόθηκε εντολή ο μεν Δωρόθεος να αποκεφαλισθεί , ο Μαρδόνιος να καεί ζωντανός και ο Μυγδόνιος να ριχτεί σε βόθρο . Έτσι έληξε το μαρτύριο των αγίων αυτών ανδρών της Νικομήδειας.
Αυτό που έχει σημασία στο συναξάρι αυτών των μαρτύρων , είναι ότι η Νικομήδεια ήταν από την προχριστιανική ακόμα περίοδο αποικία των αρχαίων Μυγδόνων και είχε πάντα καλές σχέσεις και εμπορικές συναλλαγές με την μητροπολιτική Ελλάδα και κυρίως με την Μακεδονία .Το όνομα του αγίου Μυγδονίου πιστεύουμε πως δεν ήταν ένα τυχαίο όνομα στη περιοχή αλλά θεωρούμε ότι δήλωνε μια ιστορική καταγωγή και μια νοσταλγία για μια άλλη μακρινή πατρίδα , την αρχαία Μυγδονία. Θεωρούμε λοιπόν ότι ο άγιος Μυγδόνιος είχε Μυγδονική καταγωγή και οι ρίζες του βρισκόταν στην περιοχή μας .Άλλωστε το γεγονός ότι ήταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού επιβεβαιώνει την Ελληνική καταγωγή του.
Την 28η Δεκεμβρίου διαβάζουμε στο συναξάρι της εκκλησίας : « καν χωνύηται Μυγδόνιος εν βόθρω, εγνωσμένος τοις πάσι μάρτυς τυγχάνει » .
AΓΙΑ ΔΟΜΝΑ
Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο. Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι. Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία. Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων. Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν. Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμβάνεται στις 3 Δεκεμβρίου).
Συναξαριακή πηγή, μαζί με την μνήμη της Αγίας Δόμνας, αναφέρει και τη μνήμη των Αγίων Θεοφιλής της Παρθένου και Αγάπης της Προεστώσας.