23 Νοεμβρίου μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου
Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου
Σταλείς Αμφιλόχιε νεκρών αμφίοις,
Λοχους σκεδάζεις και νεκρός νοουμένους.
Εικάδι εν τριτάτη θάνατος λάβεν Αμφιλόχιον.
Βιογραφία
Ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου ( 1 Ιανουαρίου) και φίλος του.
Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλόχιος δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας.
Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τω Θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας». (Β’ προς Τιμόθεον, στ’ 15). Δηλαδή, λέει ο Απόστολος Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ο Μέγας Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου.
Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο.
Ο Αμφιλόχιος συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας, και πέθανε ειρηνικά το έτος 394 μ.Χ.
Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας την έλλαψιν ως καθαρός μυηθείς, δογμάτων ορθότητος φωτοειδείς αστραπάς εκλάμπεις τοις πέρασι· συ γαρ την εν Τριάδι ομοούσιον φύσιν εκήρυξας, ασυγχύτως καθελών τας αιρέσεις. Διο σε, ιεράρχα Αμφιλόχιε, Χριστός εδόξασε.
Κοντάκιον
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Η θεία βροντη, η σάλπιγξ η του Πνεύματος, πιστών φυτουργέ, και πέλεκυς των αιρέσεων, Ιεράρχα, Αμφιλόχιε, της Τριάδος θεράπον μέγιστε, συν Αγγέλοις πέλων αεί, πρεσβεύων μη παύση υπέρ πάντων ημών.
Κάθισμα
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Λαμπρύνεις τα πέρατα, εν τη ση μνήμη σοφέ, το σώμα εκβλύζει σου, των ιαμάτων πηγάς, Αμφιλόχιε ένδοξε· όθεν και ασθενείας, απαλλάττεις παντοίας, πίστει τούς προσιόντας, τω σεπτώ σου τεμένει, και νυν πταισμάτων την λύσιν, αίτησαι πάσιν ημίν.
Πηγή:saint.gr
Άγιος Γρηγόριος Ακραγαντίνων
Γεννήθηκε στόν Ἀκράγαντα τῆς Σικελίας ἀπό εὐσεβεῖς καί εὔπορους γονεῖς, τόν Χαρίτωνα καί τήν Θεοδότη. Βαπτίστηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ποταμίωνα, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέθρεψε, τόν μόρφωσε καί τόν κατάταξε στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, στά χρόνια τοῦ βασιλιά Ἰουστινιανοῦ τοῦ Ρινότμητου (685 – 695).
Δεκαοκτώ χρονῶν πῆγε γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους καί ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν ἐπανῆλθε στό Βυζάντιο καί ἀπό ἐκει στήν Ρώμη, ὅπου γιά τίς μεγάλες του ἀρετές καί τήν μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στήν ἐπισκοπή τῶν Ἀκραγαντίνων.
Στήν ἐπισκοπή αὐτή, βρῆκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τόν Σαβῖνο καί τόν Κρισκέντιο, πού τόν συκοφάντησαν γιά μοιχεία. Ἀλλά μέ θαυματουργικό τρόπο ὁ Γρηγόριος τούς ντρόπιασε καί παρέλαβε πάλι τήν Ἐκκλησία μετά ἀπό διετή φυλάκιση καί ἀργία. Στήν συνέχεια ἔκανε καί ἄλλα θαύματα.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά σέ βαθιά γεράματα τό 690 μ.Χ. Σώζονται 10 ἐξηγηματικοί λόγοι του στόν Ἐκκλησιαστή.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Γρηγορῶν ἐκ σπάργανων, φερωνύμως Γρηγόριε, ἐν τοῖς δικαιώμασι Πάτερ, τοῦ τῶν ὅλων δεσπόζοντος, ἐπλήσθης οὐρανίων δωρεῶν, ὡς γρήγορος ποιμήν τῶν εὐσεβῶν· διά τοῦτο πρός λειμῶνας ἀειθαλεῖς, ἰθύνεις τούς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὥσπερ μέγας ἥλιος, ἀνατολαῖς τῶν θαυμάτων, καταυγάζεις ἅπασαν, τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν· ἔσωσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις πολλούς ἀνθρώπους· ἤλασας, τούς κακοδόξους ἐκ τῆς σῆς ποίμνης. Διά τοῦτό σε τιμῶμεν, θεόφρον Πάτερ, σοφέ Γρηγόριε.
Μεγαλυνάριον.
Γρήγορσιν σοφίας καρποφορῶν, λόγοις ψυχοτρόφοις, διατρέφεις ὡς ἀληθῶς, ὡς Χριστοῦ θεράπων, τήν σοί λαχοῦσαν ποίμνην· διό σε μακαρίζει, Πάτερ Γρηγόριε.