Χριστουγεννιάτικη Εγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. κ. ΒΑΡΝΑΒΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Πρός τό
Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

“Τα σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται, Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου”.

Χαρά!

Αὐτό εἶναι τό μήνυμα τῆς σημερινῆς γιορτῆς.

Χαρά γιά τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, χαρά γιά τήν παρουσία τοῦ Φωτός, τοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης, ἀνάμεσά μας. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν». Ἐδῶ, σήμερα, τώρα, Χριστός γεννᾶται καί τίποτε δέν εἶναι πιά τό ἴδιο. Κλεῖστε τά αὐτιά σας στίς φωνές πού φέρνουν ταραχή καί σύγχυση. Ἀδιαφορῆστε γιά λογικές ἐξηγήσεις. Τό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀνατρέπει κάθε λογική καί διαλύει τά σκοτεινά σχέδια τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς πού θέλουν νά κατεξουσιάσουν καί νά καταδυναστεύσουν τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων. Δέν πρόκειται γιά μία ψεύτικη παρηγοριά οὔτε γιά ἕναν ἁπλό συμβολισμό. Ἡ σημερινή γιορτή διακηρύσσει κάτι τό ἀσύλληπτο ἀπό τόν ἀνθρώπινο νοῦ: Ὁ Θεός ἦλθε νά μείνει μαζί μας. Ἦλθε νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀνθρωπότητα, νά συμμερισθεῖ τόν πόνο της, νά ἀνταποκριθεῖ στόν πόθο της γιά λύτρωση.
Στή γλώσσα καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας τά Χριστούγεννα σημαίνουν Σάρκωση. Ὁ ἀπερινόητος, ἀπρόσιτος καί ἄκτιστος Θεός ταπεινώνεται καί γίνεται ἕνα μέ τή φθαρτή καί θνητή φύση μας. Πραγματικά, ὄχι φανταστικά. Γίνεται ὅμοιος μέ μᾶς ἄνθρωπος, ἀποκτᾶ σάρκα καί ὀστά. Ἀδειάζει ἡ θεότητα μέσα στό κορμί τῆς ἀνθρωπότητας ἀπό ἀγάπη καί μόνον. Σκάνδαλο γιά τή λογική, τρέλα ἀκατανόητη. Ὁ πλούσιος ἐν ἐλέει Θεός πτωχεύει. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα τὸν Ἀδὰμ θεὸν ἀπεργάσηται», ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταστήσει κατὰ χάριν θεὸν τὸν ἄνθρωπο.
Ὁ Ἰησοῦς γεννᾶται καί ἀπεργάζεται τή σωτηρία τοῦ κόσμου μέ ἕναν τρόπο ἀσυνήθιστο. Μέ τήν ἀθόρυβη ἐλευσή του στόν κόσμο, μέ τή φάτνη, μέ τόν σταυρό. Ἀντίθετα μέ τούς σύγχρονους ἡγέτες, πού διαφημίζουν τή δύναμη, τόν θόρυβο καί τήν ἔπαρση. Ἄν γιά τή λογική τοῦ κόσμου δόξα καί δύναμη εἶναι τό νά μπορεῖς νά ἐντυπωσιάσεις, νά τρομάξεις, νά καταδυναστεύσεις τόν ἄλλο καί τελικά νά τόν ἐξουθενώσεις, στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου ὁ συνάνθρωπος στέκεται ἀπέναντί σου ὡς ἡ εἰκόνα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Γιά τόν χριστιανό δέν ὑπάρχει ἀνώτερος καί κατώτερος. Οἱ διακρίσεις καταργοῦνται, ἡ ἑνότητα προεξάρχει: «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν ἤ θῆλυ, πάντες γάρ ἡμεῖς εἷς ἐσμέν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Ἄν θέλουμε νά κρατήσουμε ζωντανή τήν ἐλπίδα ἑνός κόσμου εἰρήνης καί δικαιοσύνης, ὀφείλουμε νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τίς ἐντυπώσεις καί τά πλοκάμια τῆς ἐξουσίας. Νά δοῦμε στό πρόσωπο τοῦ Βρέφους τῆς Βηθλεέμ, πού μᾶς σέβεται ἀπόλυτα καί ἀπεριόριστα, τήν παντοδυναμία τῆς ἀγάπης πού γεννιέται ὡς εὐσπλαχνία.
Εἶναι δυστυχῶς πολλοί αὐτοί πού γιορτάζουν γιά νά ἐπιβεβαιώσουν μᾶλλον τή θρησκευτική τους καταξίωση, θεωρώντας ὅτι καί μόνο ἡ ἰδεολογική τους προσήλωση στό Εὐαγγέλιο τούς κατατάσσει στούς θριαμβευτές. Δέν μποροῦν νά ἀντέξουν στήν ἰδέα ἑνός Θεοῦ πού λαμβάνει δούλου μορφή καί ἐμφανίζεται ἐνώπιόν μας εὔθραυστος, ἀπροστάτευτος καί καταφρο-νεμένος, γι’ αὐτό εὔκολα ἀκολουθοῦν τούς ποικίλους μεσσίες πού ἐμφανίζονται κατά καιρούς σπείροντας στόν κόσμο τόν μεσσιανισμό τους τόν ἀρρωστημένο, τόν μεστό ἀπό ἀλαζονεία ἔπαρση καί ἰδιοτέλεια. Ὅλοι αὐτοί δέν μποροῦν νά διανοηθοῦν ὅτι ἡ νέα πορεία τήν ὁποία καθορίζει ὁ ἐνανθρωπήσας θεῖος Λόγος γιά τήν ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἐπίδειξη μεγαλείου καί δυνάμεως, ἀντιθέτως ἀρχίζει μέ τήν ταπείνωση καί τήν κένωση καί καταλήγει στό Σταυρό.
Ὁ δρόμος πού μᾶς ἀνοίγει ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ὄντως δύσκολος. Ὡς χριστιανοί καλούμαστε νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας. Νά γίνουμε φορεῖς τῆς εἰρηνικῆς ἐπανάστασης τῆς ταπείνωσης καί τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Νά βγοῦμε ἀπό τά σκοτεινά σπήλαια τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ καί τῆς ἀπομόνωσης στή λαμπρότητα τῆς φάτνης, ὅπου διαχέεται τό φῶς τῆς σωτηρίας. Νά προσπαθήσουμε νά ἀγαπᾶμε ὅπως μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός, μέ μία ἀγάπη πού παίρνει τολμηρές πρωτοβουλίες, πού δέν γνωρίζει σύνορα, πού δέν διχάζει, ἀλλά ἑνώνει καί ἀγκαλιάζει τά πάντα. Μέ αὐτή τήν ἀγάπη ἴσως γίνουμε κι ἐμεῖς μικροί φωτοδότες, μεταφέροντας κατανυκτικά, στό σκοτάδι τοῦ πανανθρώπινου πόνου, τό φῶς τῆς ἐλπίδας, πού ἔχει ὄνομα καί λέγεται Ἐμμανουήλ! Ὁ Χριστός γεννήθηκε, χαρά στόν κόσμο!

Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ γεννηθέντος

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ